Ruinas

      Edificación abandonada. Medran dentro as herbas e as silveiras. O teito roto. E detrás o ceo de todos os séculos coa mesma forza de sempre. En pé quedan as paredes: a pedra que nunca se deixa morrer de todo.
     O monte queimado. O ceo ameazante. E no medio, incombustible, viaauria, amosando serenamente as súas cores ledas...