RECORDO A UNHA AVOA

     “Grazas a todos por estar hoxe aquí acompañando á nosa avoa e apoiando á familia.
     Os que a coñecestes, sabedes que sempre foi una muller moi loitadora, traballadora e cunha fortaleza difícil de imaxinar. ¡Todos aprendemos dela!, sexa polo seu saber estar, pola súa forza de sacrificio e voluntade, pola súa intelixencia... así como polas súas conversas.
     Aproveitaba calquera momento para aconsellarnos; consellos dunha muller que viviu toda una vida adicada á súa familia. Os seus fillos, netos e bisnetas levaremos sempre con nós os contos e historias fermosas que nos contaba, como a da “nena perdida no bosque encontrada por un cazador”; persoalmente xamais esquecerei ese conto.
     Todos estamos dacordo en que pasaríamos horas e horas escoitando a súa doce voz cando a oïamos relatar. Gustáballe ler a Biblia e a vida de Santa Teresa de Xesús, penso que eran estas as súas lecturas preferidas.
     Ó seu carón rezamos, enxeñándonos a palabra de Deus, da cal ela sacaba esa forza para pedir por toda a súa familia. Era tan grande a súa fé, que nos seus responsos apoiámonos todos: para un exame, para un traballo, un recollecemento médico; ¡todos nos guiamos por ela!, polas súas palabras de tranquilidade e serenidade.
     A persoa que a coñecía por primeira vez, marabillábase e sorprendíase do ben que falaba e do ben que se explicaba, sempre tendo una palabra de alento en cada conversa.
     A súa escola foi o campo, o gando, as leiras e unha horta. Unha horta que lle daba vida, que disfrutaba, que a facía sufrir se non estaba abonada ou regada. Era o seu refuxio e alí pasaba longas horas ensimismada, quitando herbas, observando a terra e falando con Deus.
     Por todo isto non estemos tristes. Deixounos un legado moi fermoso: ¡Estar unidos e querernos sempre!.
      Ademais, familia, cando queiramos falar con ela, a parte de estar no noso corazón, só temos que ir a súa horta, ¡alí a encontraremos!.

     GRACIÑAS A TODOS.

(Palabras de Mary, pronunciadas no enterro da súa aboa Socorro, na Igrexa de Santa María, Trasigrexa, Vilardevós, o día 9 de maio de 2011)

Na leira do teu ser
procura arrancar os medos e as malas herbas,
para que os teus soños medren en liberdade,
e para que a túa vida de froitos
bos e abundantes
de ledicia, amor,
paz e felicidade.
(Juan, 21-5-05)

"O que converte a vida nunha bendición non é facer o que nos gusta, senón que nos guste o que facemos" (GOETHE)

©Instituto de Estudios Carballiñeses.

Contador

TOP: Ir ó INICIO desta páxina

Benvid@, a Galicias.com