Viaauria: senderismo cos cinco sentidos

Val do Támega

(por Pilar Abraldes)

       Qué ben o pasamos. Cómo rimos. Cánto vimos, “cheiramos” e escoitamos o sábado, 19 de xaneiro, no Val do Támega e na Alta Limia da que, por certo, din algúns, que é un invento.

     Non é o caso. Regalounos o tempo un día maravilloso, de ceos azuis e un apreciado sol que, trala néboa de primeira hora, nos foi descubrindo a terra, a flora, a fauna... a vida, en suma, que hai en torno ó Támega, malia a degradación provocada por un desenvolvemento ben pouco sostible. Mais dun de nós podería facer un apaniño na sùa casa con algunha das antigüidades tiradas á beira do Támega; mais dun incluso podería tunnea-lo vólido.

     Valeu de moito, a bo fé, a andaina escollida para a mañá. Porque as lagoas do Támega aparecen entre os chopos que nos anticipaban as terras de Castela ata as que nos achegaremos en febreiro. Porque a garza ía e viña, vixiante da particular e pacìfica invasión de Vía Auria. Porque trinou o ruiseñor bastardo e descubrímolo algúns, malia as reticencias de quen non foi pero escoita o relato apresuado e emocionado da recén chegada da andaina. O ruiseñor, seica, tan só canta à noitiña. Ángel, explícalle ó incordiante.

     E do viño de Monterrei, qué. Pois que baixa ben, sobre todo se o xantar é bo e sabe mellor. Foi un banquete, o de Riós. Acertaron , sobre todo, quen escolleron os callos. O cordeiro, no punto. Postre caseiro, café e copa. O licor café, eso sí, mellor o do Ribeiro, se cadra, polo augardente. Tan só faltou o baile.

     Houbo tempo logo para unha cabezadiña, no autobús, ata o destino final, na Torre da Pena, por onde Trandeiras. Prometían posta de sol espectacular e foi. Ás seis e vinteseis minutos da tarde, quedou rexistrado o ocaso. Unha intensa cor de fogo alumeou a despedida do día e deixou paso á noite clara e inmensa da Limia. Téñoa, a posta de sol, fotografiada na retina. Gustaríame ver outras fotos.
     Acabo de darlle o derradeiro bocado á bica do Val de Laza, a auténtica bica de nata, mercada en Verín.
     Rubén, volve pronto.

(Pilar, 19-01-2008)

"O que converte a vida nunha bendición non é facer o que nos gusta, senón que nos guste o que facemos" (GOETHE)

"No me resigno a que, cuando yo muera, siga el mundo como si yo no hubiera vivido" (Pedro Arrupe)

  Engadir galicias.com a Favoritos  

Inicio de Galicias.com

Fotos de Galicia         

Benvid@, estás na túa casa