galicias>> instituto de estudios carballiñeses >> indice de artigos de ágora do orcellón
| INSTITUTO DE ESTUDIOS CARBALLIÑESES |
|||||||
AGORA DO ORCELLON: NÚMERO 5
PRESENTACIÓN
Avelino Muleiro García
Director
Cada vez que Ágora do
Orcellón ameaza dende o prelo cun novo percorrido por Galicia, o equipo
de redacción e o Comité Científico ó completo celebran
o evento como se fose sentimentalmente unha victoria e un xesto de ascensión.
Toda publicación é primeiro unha intención e logo unha
realización, e non sempre o éxito coroa esa secuencia lóxica.
Somos conscientes de que, coa mellor elegancia do espírito e exquisitez
de talento, teñen naufragado os mellores propósitos, e as veces
por unha simple cuestión de método frústranse grandes soños.
Énchennos de ledicia os parabéns
e as felicitacións recibidos dos nosos lectores dándonos azos
para proseguir esta xeira coa mesma filosofía e entusiasmo. Pero, sabedores
de que a vaidade se alimenta de detalles diverxentes, intentamos pactar coa
razón, que, como é de todos, non nos permite fachendear por atronadora
que sexa a tempestade de prácemes.
Dende un principio propuxémonos axudar
a pórIle rostro á historia desta terra para que sexa recoñecida
na panóptica da mundialización, impedindo que acabe nos remuíños
do devalo histórico que ameaza as idiosincrasias telúricas.
Galicia vén de ser fisicamente agredida
nas súas costas mariñas e moralmente golpeada na súa xente.
Cando as follas outonizas voaban polas fragas galegas do interior anunciando
o solpor da vida agreste, a luz dos faros mariñáns que alancean
pola noite atraía ás costas a imaxe da morte na mortalla do alcatrán.
Un espantoso monstro, fillo dunha voraz globalización, ía envelenando
co seu letal chapapote os tecidos vivos do mar e da costa, mentres o leviatán
agoniaba desangrándose nas tripas oceánicas.
Quixeramos que este número de Ágora
do Orcellón fose unha metáfora reivindicativa e solidaria das
terras arenteirás coa Galicia do litoral. 0 contorno carballiñés
sempre demostrou a súa estima pola costa e a súa xente, manifestándose
este tradicional aprecio no intercambio turístico.
Este turismo significou case sempre unha das maiores
fontes de ingresos para a economía destas terras do interior. Mandámoslles,
pois, dende aquí ás emboutadas augas atlánticas, e a beiramar
que gorecen, agarimosos achegos e melidos abrazos a través das límpidas
e rebuldeiras augas do noso Arenteiro, na esperanza dun renacer de excelsos
horizontes que barruntan saír de lonxanas estrelas da mañá
galega.
Coa mirada posta nun futuro mellor, debemos apostar
pola naturalidade dese íntimo orgullo de quen ten ideas de seu e comprometernos
coa erudición a establecer un convenio intentando recuperar nas cousas
e nas actitudes a dignidade, a nobreza e a finura, valores que están
desaloxados (lo mundo actual por telos socialmente como ineficaces. Temos que
estar en disposición de afrontar con dilixencia e esmero a realidade,
conscientes de que as eternas preguntas volverán resoar tan pronto como
violentemos a natureza das cousas. Debemos ser circunspectos e convencernos
de que o horizonte da nosa percepción non é o horizonte da realidade;
cando se pretende identificalos, pode resultar perigoso para a convivencia,
pois non é bo esquecer que hai ideas derivadas desta interpretación
que son como atentados.
A enerxía esencial e íntima que
permanece nas cousas que temos ó noso lado e a que estimula a Ágora
do Orcellón a escudriñalas e desvelalas.
Nesta ocasión os nosos achados céntranse
na toponimia do Orcellón, nas augas termais da comarca -a súa
orixe xeolóxica, a súa función terapéutica e a súa
clasificación química-, no uso (la metáfora científica,
na figura de Adolfo Otero -auténtico demiúrgo da igrexa da Veracruz-
seleccionada na lembranza, e nas experiencias vitais de Camilo Rodríguez,
que recollemos na entrevista. A nosa gratitude ós autores destes traballos.
"O que converte a vida nunha bendición non é facer o que nos gusta, senón que nos guste o que facemos" (GOETHE)
©Instituto de Estudios Carballiñeses.
Contador